mijn eerste reisverslagje

Hallootjes allemaal,

Eindelijk mijn eerste verhaaltje op het internet, jullie hebben er even op moeten wachten maar dan heb je ook wat. Ik zal kort samengevat vertellen hoe het hier is.

Mijn begin van de reis is natuurlijk spannend, afscheid nemen van je familie en voor het eerst vliegen. Afscheid nemen is natuurlijk moeilijk maar het vliegen was daarin tegenover ontzettend mooi. De reis was erg lang maar ontzettend mooi en indrukwekkend, vooral het stukje van blantyre naar Muona, toen we in die bus stapte kwam er een soort van dominee in de bus die voor ons ging bidden en zingen. Halverwege de reis kwamen we erachter waarom want de afdalingen waren zo diep en we reden redelijk hoog waarbij de bus elke keer bijna omklapte, dan schijt je hem wel een beetje plus dat de buschauffeur kei hard rijd en iedereen en alles gewoon inhaalt alsof het niks is. En als ze inde weg lopen dan drukken ze op de toeter, dat gebeurde zo’n 10 x per minuut. We kwamen na heel wat vlieg en bus uren aan op dinsdagavond en het was er al super donker. Straatverlichting is hier niet.

De volgende dag kon ik mijn ogen uitkijken, het was hier prachtig en binnen enkele minuten hadden we al 20 kindjes om ons heen. Nou gelukkiger kun je Gerietha bijna niet maken. Het is even wennen hier, op het moment dat ik dit aan het typen zit ik bijvoorbeeld in het donker want de stroom doet het niet, daardoor eten we ook wel eens om 10 ’s avonds. Douchen doen we hier koud en als je pech hebt douche je niet, want dan is het water eraf. De eerste dag zijn we ook gelijk naar de markt gegaan om eten te kopen, allemaal vrouwen met kinderen die op hun kleedje zitten om noten, aardappeltjes, uien enz te verkopen. Tot nu toe eten we voornamelijk aardappeltjes, nasi en spaghetti die we uit de dichtstbijzijnde stad ( 4 uur rijden) hebben meegenomen. Als groente eten we tomaten en gister hebben we voor het eerst wat worteltjes en sperzieboontjes gevonden op de markt. Ook hebben we nu onze eerst werkweek erop zitten, dit was indrukwekkend, heftig en mooi tegelijk.
Mijn eerste dag 's morgens om 9 uur stierf er een jongen van 15 jaar gebeten door een hond en overleden aan de ziekte Rabiës, die je van die hond krijgt. Dit is erg pijnlijk om te zien vooral omdat je weet als ik die ziekte oploop er waarschijnlijk niet aan sterf omdat ik vaccinaties ervoor gehad heb en dat dus ook kan betalen, hier is dit vaak niet het geval.
Mijn tweede dag heb ik een operatie bijgewoond, dit was een vrouw van 24 met 4 kinderen waarbij er een cyste in de eileider werd verwijderd, de cyste was groter dan een tennisbal. Helaas van te voren niet meer gegeten en gedronken, dus lichtelijk moeite met overeind blijven staan. Maar de chirurg was geweldig die legde alles uit en vertelde wat het was. Verder moet je natuurlijk nog wennen aan de manier van werken hier, in plaats van een stuwband te gebruiken bij het bloedprikken, knopen ze een handschoen om de arm om de ader omhoog te krijgen. Het ziekenhuis zelf is groot, met een grote oppervlakte want er zijn geen verdiepingen. ‘s Morgens zit je met al het personeel bij 1 overdracht in Nederland doen we dat per afdeling.

Dat was kort over het ziekenhuis, ik kan nog zoveel meer vertellen maar dan heb ik nog heel wat pagina’s meer nodig. Verder zijn de mensen hier allemaal ontzettend lief en gastvrij. Iedereen zegt elkaar hier gedrag, elke dag worden we gevraagd hoe het met ons gaat. En ze helpen je altijd waarneer nodig is.


 
Ook heb ik al 3 kerkdiensten bijgewoond waarvan er 2 soort oefeningen waren en 1 de officiële. We werden uitgenodigd om mee te doen, hoervoor moesten we dezelfde rok kopen als alle andere vrouwen, de dienst duurde bijna 4 uur. Prachtig hoe het samenzijn daar is en hoe mooi ze vanuit hun hart zingen en dansen.

Wat zal ik nog meer vertellen? Het is zoveel maar dat vertel ik wel als ik terug ben en in mijn volgende update natuurlijk. Owja, de eerste week was het hier bijna 40 graden en volop zon je kon niet zonder water naar de markt lopen (200 meter lopen). Nu heeft het ook geregend en daardoor is het heel erg afgekoeld en bewolkter.

En dan nog 1 dingetjes sorry voor de boys onder ons, ik heb een vriend genaamd Patick. Hij staat er bij tussen de foto’s. verder zal ik nog niet teveel over hem vertellen, hij is trouwens 3 jaar oud. haha

Nou hier laat ik het dan maar bij, ik wens iedereen succes en sterkte met alles. Tot de volgende keer!
Zikomo,
Liefs Gerietha